Onze 'kalmeer-doos'

Onze kinderen durven allebei wel eens te wenen, lang en luid of indringend zeurderig. Ze hebben daar alle recht toe. Gevoelens uiten is immers best oké, alleen liever niet ten koste van de andere familieleden. Met twee kinderen die tamelijk prikkelgevoelig zijn, wordt de 'huilprikkel' van de ander dikwijls moeilijk getolereerd. En ook wij als ouders durven wel eens ons geduld te verliezen bij de zoveelste huilbui. De 'stop!' die me dan ontglipt, wordt meestal echter gevolgd door een vaag schuldgevoel. Want ja, iedere normale mens zou gek worden van dat aanhoudende gehuil, maar tegelijkertijd... ik wil ook niet dat mijn kinderen hun gevoelens opkroppen.

Het gebeurde dat ik hen dan even wat verderop plaatste: "Ga maar even op de trap zitten wenen tot het over is. Dan mag je weer bij ons komen. En nee, het is géén straf" Maar zo voelde het voor hen wél aan, als een straf. Daarom zocht ik naar een oplossing, en die denk ik nu gevonden te hebben.

Hierbij presenteer ik jullie dan ook met trots... onze KALMEER-DOOS. Een verdrietig of boos kind (niet bij STOUT gedrag, da's wat anders) dat niet zomaar te troosten valt, wordt nu nog steeds naar de trap gestuurd, maar vindt daar vanaf nu bovenaan een doos. De doos staat in een hoekje bovenaan de trap: een prikkelarme plek die zowel van op het gelijkvloers als van op de eerste verdieping gemakkelijk te bereiken is. Nu vraag je je waarschijnlijk af wat er zoal IN die doos zit... Ik som het even op en hieronder vind je ook foto's:

- 2 knuffeltjes, door de kinderen zelf uitgekozen
- een pakje papieren zakdoekjes (in geval van tranen)
- een zeepje in de verpakking (ze genieten en kalmeren van lekkere geurtjes)
- een tekentabletje waarop ze hun frustraties kunnen tekenen / schrijven
- een boek met afbeeldingen van schattige diertjes
- een pictoschema over gevoelens
- een tangle (klik voor meer uitleg)
- een hondenspeeltje om in te knijpen (een balletje kan ook, maar ik was bang dat ze daarmee gemakkelijker zouden gooien, wat ik wou vermijden)
- een klein speeltje om hun gedachten te verzetten

Een kind dat naar de doos wordt gestuurd (of er uit zichzelf naartoe gaat, dat mag ook), mag zich met de inhoud bezig houden tot het zich beter voelt. Dan dient het de doos weer netjes in te laden en mag het terug naar de rest van het gezin komen.
Uiteraard kan je de inhoud aanpassen aan de behoeften van je kind...

Bedenkingen? Aanvullende tips? Ik lees ze graag!