tag:blogger.com,1999:blog-39060951654257809012024-03-17T10:07:56.933+01:00Eva Van der Linden - auteurspaginaBlog van auteur Eva Van der LindenEvahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.comBlogger111125tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-88858071392508337772023-12-28T17:18:00.006+01:002023-12-28T17:43:39.788+01:00Waarom kinderen en ouderen zoveel aan elkaar te vertellen hebben ...<p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYe-tAo2svL2dektYChyphenhyphen-3hg2o8jiaEgI6jcayAQ5P3BpykAgS2yOM8hXBp5MQX8b3H32qEUSef_FqUJhYx-Hme-mPn8tyiK83l8fYCKGjHEeTMch3Bqo2GR93G4ak34KeK26T_LYY574ObOz9eYh_FsyG6n-ijYEIJ3Pl2AtejdkEzIs9Hdj2bl7PIxc/s1028/Old%20Peoples%20Home.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="567" data-original-width="1028" height="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYe-tAo2svL2dektYChyphenhyphen-3hg2o8jiaEgI6jcayAQ5P3BpykAgS2yOM8hXBp5MQX8b3H32qEUSef_FqUJhYx-Hme-mPn8tyiK83l8fYCKGjHEeTMch3Bqo2GR93G4ak34KeK26T_LYY574ObOz9eYh_FsyG6n-ijYEIJ3Pl2AtejdkEzIs9Hdj2bl7PIxc/w640-h352/Old%20Peoples%20Home.png" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">screenshot uit 'Old People's Home for 4 Year Olds' - Channel 4</td></tr></tbody></table><p></p>Onlangs zag ik op tv het programma ‘Old People's Home For 4 Year Olds’. In de Britse versie van dit hartverwarmende tv-experiment trekken tien kleuters van vier jaar oud zes weken lang op met elf bejaarden die in een woonzorgcentrum wonen. Gedurende deze weken ontstaat er een mooie band tussen beide generaties, die op fysiek en sociaal vlak allerlei uitdagingen krijgen voorgeschoteld. Zowel bij het begin van het experiment als op het einde worden de ouderen getest op vlak van o.a. mobiliteit en signalen van depressie. En wat blijkt? Bij maar liefst 80% van deze mensen is op het einde van het experiment een significant verschil te zien op beide vlakken! Een dame die aan het begin zelfs met haar rollator amper vooruit komt en bang is om uit haar stoel op te staan, rent aan het einde van het experiment vol zelfvertrouwen samen met haar vierjarig vriendinnetje een grasveld over. Twee proefpersonen die bij aanvang erg hoog scoorden op vlak van depressie-signalen, voelen zich na zes weken weer gelukkig en nuttig. Wat een interessante materie, wat een stof tot nadenken. <br /><br />Bejaarden wegstoppen in een hoekje van de maatschappij, waarom zouden we dat doen? Intergenerationeel contact is zo enorm waardevol voor alle partijen. Niet alleen voelen ouderen zich daardoor nuttiger, meer gewaardeerd en minder eenzaam, ook bij kinderen/jongeren kunnen dit soort contacten bijzonder veel inzichten en vaardigheden bijbrengen. De kleuters in het programma leren allerlei interessants over vorige generaties, tonen op een spontane, nieuwsgierige manier interesse in de beperkingen én vaardigheden van hun nieuwe vrienden en leren zonder dat ze het zelf in de gaten hebben te zorgen voor en rekening te houden met ouderen. <br /><br />Ook Belgisch sociaal wetenschapper Kasper Bormans besteedt veel aandacht aan de interactie tussen kinderen en bejaarden. Hij deed dit onder andere aan de hand van de tekeningen van honderd kinderen. Covid-19 legde een tijd zijn onderzoek stil, maar zorgde tegelijkertijd voor een grote doorbraak. Want wat bleek? De fysieke afstand die tijdens de coronaperiode noodgedwongen ontstond tussen kinderen en hun grootouders, zorgde ook voor een psychische afstand. Dat weerspiegelde zich in de kindertekeningen: in vergelijking met de periode vóór Covid-19 zijn intrede deed tekenden ze hun oma en opa net na de grootste coronagolven gemiddeld maar liefst 33% kleiner. Een ontdekking die niet zomaar mag genegeerd worden. In de klinische psychologie wijzen kleiner wordende figuren in kindertekeningen immers op afstandelijkheid en afnemende betekenis. Kasper Bormans liet daarna de kinderen op een onderbouwde manier spelletjes spelen en wandelingen maken. Benieuwd wat er toen gebeurde? Wel, ze tekenden de ouderen daarna weer groter.<br /> Zo zie je maar: intergenerationeel contact heeft ook een grote invloed op het beeld dat generaties zich van elkaar vormen.<br /> <br /> Bij deze dus een warme oproep: betrek kinderen in het contact met en bij de zorg voor bejaarden, zelfs wanneer deze ziek worden en bijvoorbeeld dementie krijgen. Het enthousiasme, de spontaniteit, de nieuwsgierigheid, de flexibiliteit en het inlevingsvermogen van kinderen staat dit contact niet in de weg. Integendeel: het kan zo verrijkend zijn voor alle generaties!<div><br /><div><br /></div><div>P.S.: zag je mijn boek 'Waarom Greet zoveel vergeet' al? Aan de hand van dit samenleesboek geef je op een laagdrempelige manier meer uitleg over dementie aan kinderen! Lees er <a href="https://zoon-met-een-gebruiksaanwijzing.blogspot.com/p/boek-waarom-greet-zoveel-vergeet.html" target="_blank">HIER</a> alles over.</div></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://zoon-met-een-gebruiksaanwijzing.blogspot.com/p/boek-waarom-greet-zoveel-vergeet.html" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;" target="_blank"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="618" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhyw8T2WqPJko_E-kKrcs40PWHba5u9H2Cr9qdD57yFOGvws1KS-zD4daT45_W7Z_vFpekOC-tKHsMfC1IJZb3tAftwToCEXvY-fX7lJZY6l8TK-2BSzeynC8CEb7IRE5-gmtnxMnb-HbZYLckh1sdcNUh7jrVbIsGPm5elBO9ncAjD3o-THptkMvoS74/w193-h200/Waarom%20Greet%20zoveel%20vergeet%20VOOR%20(1).png" width="193" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><br /><br /></div>Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-69401992871296988432023-10-17T15:25:00.002+02:002023-10-17T15:25:55.793+02:00Waarom Greet zoveel vergeet: boekvoorstelling<p>Mijn kinderboek over dementie '<a href="https://zoon-met-een-gebruiksaanwijzing.blogspot.com/p/boek-waarom-greet-zoveel-vergeet.html" target="_blank">Waarom Greet zoveel vergeet</a>' is nu enkele weken uit en er is steeds meer aandacht voor het boek (via de pers, reacties die ik binnen krijg, ...). Heel fijn!<br /><br />Hierbij deel ik graag de uitnodiging voor mijn boekvoorstelling in Mortsel! Iedereen is van harte welkom!!</p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihU44xDRE4EnIuvMyZ5dW0LkqeegFSmN6QsiBAvqG9PFZvPJ_Yfwy1sziYm88E0M8ozB-CMVblGjAw-QNRvJTUwq6Yiu1RFul_XEoDj-_kCRuft0uI_ZhhTg3J_iZsz1Iwj5HSdEUyazeEkSmMYczKbH7o1Tct7yVR0A-P-LfLInlF485B_MDZhU6i1X0/s888/flyer%20boekvoorstelling%20Greet.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="631" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihU44xDRE4EnIuvMyZ5dW0LkqeegFSmN6QsiBAvqG9PFZvPJ_Yfwy1sziYm88E0M8ozB-CMVblGjAw-QNRvJTUwq6Yiu1RFul_XEoDj-_kCRuft0uI_ZhhTg3J_iZsz1Iwj5HSdEUyazeEkSmMYczKbH7o1Tct7yVR0A-P-LfLInlF485B_MDZhU6i1X0/w454-h640/flyer%20boekvoorstelling%20Greet.png" width="454" /></a></div><br /><p></p>Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-85764352321992570662023-04-01T15:26:00.000+02:002023-04-01T15:26:09.730+02:00Waarom Greet zoveel vergeet, een lees- en werkboek over dementie<p>Ja hoor, er is een nieuw boek van me op komst! Later dit jaar komt mijn kinderboek over dementie uit.</p><p>Na een kinderboek over tics en Gilles de la Tourette en over autisme, komt er in dezelfde reeks nu ook dit boek:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6KseNfNR8XFaaKyY3btJx3xx02D9Nl2Rs8YvgN-Q0aigc1txPKqZv2djE_sSZseTV5QaxoZObBwYe3FPELNK0cjZW8xXiRSY7sHcgn4T3bmN8arI6A8BCOVkyVKVbtOHMO-8-J_QUO6MnD3vSpSc4OU2TGVtNjHkJy-1awBh-2FPIVdBr198CSt28/s1331/boeken.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="899" data-original-width="1331" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6KseNfNR8XFaaKyY3btJx3xx02D9Nl2Rs8YvgN-Q0aigc1txPKqZv2djE_sSZseTV5QaxoZObBwYe3FPELNK0cjZW8xXiRSY7sHcgn4T3bmN8arI6A8BCOVkyVKVbtOHMO-8-J_QUO6MnD3vSpSc4OU2TGVtNjHkJy-1awBh-2FPIVdBr198CSt28/w640-h432/boeken.png" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Ik werk inmiddels meer dan 16 jaar in een woonzorgcentrum, dus het onderwerp ligt me nauw aan het hart. Ook voor dit boek zocht ik enkele experten ter zake die me heel waardevolle informatie konden geven. Hierbij een beetje meer info over het boek:</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4f_hblM3TtmqOmW3nrQ-vsOfqcwob2jv3mF2ScuSN-zvSxAwDv-ZHR08-Agn6MA-FP9ya-D9GhceDppxr4dV6TtaRcodFHqKPBt8PV7CsxFmq_j7vL_RoA83Au8kSwa-AB7IWz7Z0uRnNb0fDpMqmlhlnmVMTM-ZDX0wv8X65enezPukpTqbcOa3X/s834/Greet%20uitleg.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="711" data-original-width="834" height="546" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4f_hblM3TtmqOmW3nrQ-vsOfqcwob2jv3mF2ScuSN-zvSxAwDv-ZHR08-Agn6MA-FP9ya-D9GhceDppxr4dV6TtaRcodFHqKPBt8PV7CsxFmq_j7vL_RoA83Au8kSwa-AB7IWz7Z0uRnNb0fDpMqmlhlnmVMTM-ZDX0wv8X65enezPukpTqbcOa3X/w640-h546/Greet%20uitleg.png" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Aftellen dus ...</div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p></p>Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-55421539204488251652022-01-25T18:01:00.001+01:002022-01-25T18:29:10.253+01:00Iedereen heeft toch een beetje autisme?<p>'Heeft niet iedereen een beetje autisme?' Ze kijkt me geïnteresseerd aan en wacht welgemeend op respons. Ik weet dat ze een bevestigend antwoord verwacht. Het is niet de eerste keer dat iemand me deze vraag stelt, op exact dezelfde manier, met exact dezelfde blik. Inmiddels is het wel even geleden dat ik ze hoorde. Ik word er haast nostalgisch van.</p><p>Terwijl ik in mijn hoofd de zinnen in elkaar probeer te knutselen die haar misschien tot inzicht kunnen brengen, onderbreekt ze mijn gedachtengang: 'Ik ben zelf soms ook een beetje autistisch hoor. Alles moet altijd netjes opgeruimd zijn en als mijn man iets op een andere plaats in de kast zet, dan word ik daar hélemaal gek van.' Terwijl de woorden uit haar mond rollen, rollen haar ogen demonstratief mee. </p><p>Ik heb haar zonet verteld dat mijn zoon autisme heeft. Ik zal het nu vast wel fijn vinden dat ze zoveel begrip toont, hoor en voel ik haar denken. 'Ach kind, het is niet erg; ik herken het helemaal' Ze zegt het niet, maar ik zie het haar denken terwijl ze zelfvoldaan en meelevend knikt.</p><p>Mijn hoofd draait overuren. Ik wil van alles zeggen, maar mijn mond werkt niet mee. Ik zou haar kunnen vragen of haar moeder dan ook een beetje zwanger was. Of ik kan haar vertellen dat het gek is dat ze zo nonchalant omgaat met deze termen terwijl ze verder zo gestructureerd en ordelijk is. Misschien kan ik haar wel eens een kopietje van de DSM-5* cadeau doen. Of ik kan even lekker gillen; dat doe ik immers iedere keer inwendig bij het horen van uitspraken als de hare.</p><p>Ik besluit haar te confronteren. Ik leg haar voorzichtig uit dat ik het moeilijk heb met haar woorden en dat ze in plaats van meer begrip net minder begrip veroorzaken. </p><p>Diagnoses worden tegenwoordig aanzien als labels die - even nonchalant als haar woorden - zomaar in het rond worden gestrooid. 'Iedereen heeft wel iets tegenwoordig' werd een algemeen aanvaarde uitspraak die door steeds meer personen in de mond wordt genomen. Goedbedoeld misschien door velen, om te uiten hoe normaal ze het vinden dat iedereen verschillend is en dat die mensen ook gewoon mee tellen in de maatschappij. Mooi toch? Dat hun achteloze uitspraken ervoor zorgen dat reële diagnoses steeds vaker niet serieus worden genomen, daar staan ze meestal niet bij stil. Of erger nog: ze zijn er zich almaar minder van bewust dat er ook serieuze diagnoses bestáán.</p><p>Nee, niet iedereen heeft een beetje autisme. Een beetje autisme bestaat niet. Je hebt het of je hebt het niet. En ja, er is een spectrum, een uitgebreid spectrum zelfs. Iedereen met autisme is verschillend en bij al die mensen komt het autisme op een andere manier naar buiten, wat het ook zo moeilijk te definiëren maakt.</p><p>Ja, iedereen kan een of zelfs meerdere kenmerken van autisme hebben, maar aan de hand van slechts één of twee symptomen stel je geen (complexe) diagnose. Zo moest je maar eens bij hoog en bij laag gaan beweren dat iemand met zekerheid griep heeft, gewoon omdat die met een vervelende hoest zit. Absurd, niet meer en vooral niet minder dan dat.</p><p>Na mijn uitleg - nog zorgvuldiger en 'gewikter en gewogener' dan die hierboven - kijkt ze me lang en doordringend aan. Ik slik. Het is me niet meteen duidelijk wat ze denkt. Dan ontdooit ze weer. 'Ik heb er nooit bij stilgestaan', zegt ze oprecht en onomwonden. 'Het is gewoon iets dat ik... zeg.' Ook zij wikt en weegt haar woorden nu. Ik glimlach. Ik begrijp haar en neem haar ook helemaal niets kwalijk.</p><p>We praten nog even na en ze bestelt zelfs een van mijn boeken. Ze leert graag bij, vertelt ze me en als zij eraan kan bijdragen dat er minder ondoordachte uitspraken de wereld worden ingestuurd, dan werkt ze daar graag aan mee. Een vrouw naar mijn hart. Weer een dag niet voor niets geleefd.</p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi1XbGT0P_G_PD1Tn4laLGGGcZKYfsWztuBYNmx3pp_G4rg1-BmbU0fOGydaxKyvOtqHi_XYO79grSd8198kofdLEl1p5NoPCObhBP-GjlJqnLrLwYPNXdFAmt9ZmX3iA7FxGZRM9o2MVCMB0nnmv_gye4zxLF7TiHu43mg3KzXPaFwYExJOkPV1KvV=s923" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="527" data-original-width="923" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi1XbGT0P_G_PD1Tn4laLGGGcZKYfsWztuBYNmx3pp_G4rg1-BmbU0fOGydaxKyvOtqHi_XYO79grSd8198kofdLEl1p5NoPCObhBP-GjlJqnLrLwYPNXdFAmt9ZmX3iA7FxGZRM9o2MVCMB0nnmv_gye4zxLF7TiHu43mg3KzXPaFwYExJOkPV1KvV=w400-h229" width="400" /></a></div><p><br /></p><p><span style="font-size: x-small;">* De DSM-5 is een classificatiesysteem voor psychische stoornissen dat als hulpmiddel wordt gebruikt bij diagnostisch onderzoek.</span></p>Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-75286421408035615662022-01-20T18:02:00.001+01:002022-01-23T10:38:39.798+01:00Licht versus zwaar autisme Ik blijf het lezen, horen, frequent tegenkomen en het blijft me iedere keer weer storen: een 'lichte' vorm van autisme, een 'zware' vorm van autisme, … Soms erger ik me in stilte, vaker tracht ik mijn ergernis op een vriendelijke manier te uiten, ditmaal kruip ik achter mijn toetsenbord. <div><br /></div><div>Mensen hebben de neiging om zaken te categoriseren, zodat ze ze beter kunnen vatten. Ik begrijp dus volledig waarom ze ook hier labels (bovenop een 'label') proberen te plakken. En ja, autisme is effectief een spectrum. maar dat wil niet zeggen dat de ene verschijningsvorm op dat spectrum per definitie 'zwaarder' of 'erger' is dan een vorm van autisme die je elders op het spectrum tegenkomt. </div><div><br /></div><div>Ja zeker, de ene persoon ondervindt meer hinder van zijn autisme dan de andere. Maar de persoon die er op dit moment niet veel last van ondervindt, heeft mogelijk net een hele weg afgelegd en in de jaren voordien veel obstakels overwonnen of hij ervaart zijn autisme enkel als hinderlijk in bepaalde situaties. Is hij dan bijvoorbeeld op zijn werk zwaar autistisch omdat hij in die situatie zijn autisme meer als een beperking ervaart en is hij dan thuis licht autistisch omdat hij daar volledig zichzelf kan zijn? </div><div><br /></div><div>Of misschien is het net omgekeerd. Op zijn werk komt hij - ondanks de grote innerlijke strijd die hij onzichtbaar voert - heel normaal over, terwijl thuis - waar hij zich op zijn gemak voelt - zijn overprikkeling die zich doorheen de dag steeds maar heeft opgestapeld, eindelijk tot uiting komt. In dat geval is hij op zijn werk licht autistisch (want je ziet het amper) en thuis zwaar autistisch (want het komt er ineens allemaal uit). Zo simpel is het dus niet.</div><div><br /></div><div>Autisme speelt zich vanbinnen af. In welke mate iemand er zelf hinder van ondervindt in zijn dagelijks leven, is moeilijk meetbaar en bovendien ook erg periode- en contextgebonden. Sommige mensen met autisme slagen er wonderwel in om in veel situaties heel normaal over te komen. Hoeveel moeite, energie en soms ook voorbereiding ze daarin stoppen is echter niet te zien. Komt het autisme doorheen al hun 'gecompenseer' toch even zichtbaar naar boven, dan krijgen ze van hun omgeving bovendien maar al te vaak meteen te horen dat ze moeten proberen om normaal te doen. Ik denk dat het woord 'vermoeiend' de lading hier zelfs niet helemaal kan dekken.</div><div><br /></div><div>Maar misschien doe ik nu wel te pietluttig en autistisch over een woordkeuze. Iedereen heeft tenslotte een beetje autisme, toch?*</div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjK2DlOaDQRx03NTHu1-QPTU4pdTWyq1vdEd6LQGHgsYyUqiuub46GydJ-3GZDS4GRgnzFx5wXhr2BeecsjjlZDDlhrQKb52kAy7KOe4-EnGXGblADYN6_u7npDjpw7nWKrIAuF0HvLXYANi9jNgzQZniuQKAgGfDSBWM7pLsbQjx6yIG3vrCyK7ER3=s1920" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1556" data-original-width="1920" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjK2DlOaDQRx03NTHu1-QPTU4pdTWyq1vdEd6LQGHgsYyUqiuub46GydJ-3GZDS4GRgnzFx5wXhr2BeecsjjlZDDlhrQKb52kAy7KOe4-EnGXGblADYN6_u7npDjpw7nWKrIAuF0HvLXYANi9jNgzQZniuQKAgGfDSBWM7pLsbQjx6yIG3vrCyK7ER3=s320" width="320" /></a></div><div><br /></div><div><br /></div><div>* Voor de duidelijkheid: autisme heb je of heb je niet. Je kan het niet een beetje hebben. Maar dat is voer voor een volgende blogpost!</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://zoon-met-een-gebruiksaanwijzing.blogspot.com/p/mijn-boeken.html" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" target="_blank"><img border="0" data-original-height="3087" data-original-width="2800" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi71FjU3aEzsJ7aR-Qxo6ZiaVQ3T70IKNagA3TA0LvFHo0OtEy8uRufsWh-Du0-jGo0XW0tDqZvvLKaAzgd6Uv02HmABPnL8kBk-zm42nNdS53JdKxUJpjR48tE8w_LIwCv1hMPTnYaJDIjMgw0d8Co9YwWSrZ6eAg9So0qP6ot4rF-OBaWLh1-Ts5V=w363-h400" width="363" /></a></div><div><br /></div>Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-49280336775984734582021-12-15T20:28:00.000+01:002021-12-15T20:28:03.373+01:00Boekvoorstelling 'Over pubers met autisme'<p>Uiteraard in de hoop dat ze mag doorgaan - rekening houdend met de coronamaatregelen - houd ik mijn officiële boekvoorstelling op 29 januari 2022 bij Standaard Boekhandel Mortsel.</p><p>Alle info is hieronder te vinden. OPGELET: reserveren is verplicht.<br /><br />Ik plan daarnaast ook nog een kleine boekvoorstelling op YouTube. Deze volgt sowieso na de 'live' voorstelling.</p><p>Van harte welkom!</p><p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj61dg5JBW2nw9CCKdye_xvXK6ZQ4_2Ez3iq0z8mwlVVbfvSgKXEkzB8mmTE-d0zKRQPQWr84zEw2e-ZVoxCzri6fAuQbX-9VTGXUJ3E5BbDjKAZSZ0ufoHxfHOyGRtL1saDWKeIRVSKcaBSse7xyAVkc5a63eg5tXXAf4at5-1GRwIDe8SZPpHMRXZ=s542" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="542" data-original-width="540" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj61dg5JBW2nw9CCKdye_xvXK6ZQ4_2Ez3iq0z8mwlVVbfvSgKXEkzB8mmTE-d0zKRQPQWr84zEw2e-ZVoxCzri6fAuQbX-9VTGXUJ3E5BbDjKAZSZ0ufoHxfHOyGRtL1saDWKeIRVSKcaBSse7xyAVkc5a63eg5tXXAf4at5-1GRwIDe8SZPpHMRXZ=w638-h640" width="638" /></a><br /><br /></p>Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-84373177779168735862021-12-06T14:37:00.006+01:002021-12-06T17:16:47.227+01:00Leesverslag van Tistje en eerste reacties 'Over pubers met autisme'<p>Het is mijn zevende keer inmiddels, maar het blijft reuze spannend, een boek publiceren. Maandenlang werk je er veilig van achter je laptop aan, in stilte. Nu ja, stilte is relatief want voor dit boek had ik veel gesprekken, zowel met ouders als met deskundigen. Ieder stuk tekst werd door de betreffende persoon/personen onder de loep genomen voor het echt in het boek terecht kwam. Ook mijn mama en beste vriendin kregen heel wat stukken op voorhand te lezen. Maar in al die maanden had niemand buiten mezelf een goed beeld van het geheelconcept van dit boek. Dat twee uitgevers mijn manuscript zagen zitten, sterkte me natuurlijk in mijn idee dat het een goed boek zou worden. </p><p>Maar het moment wanneer het boek er dan daadwerkelijk is en effectief door een heleboel mensen wordt gelezen... Wel, dat is als schrijver een heel bijzonder gevoel. Erg leuk, maar ook wel een beetje eng. Zullen die mensen even enthousiast zijn over het concept als ikzelf? Houden ze van mijn schrijfstijl? Hébben ze ook echt iets aan het boek?<br /><br /></p><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhYVJKC7pzjkQ22NRq4pRiL0yBPeHALFrnZzXBAvlE4f5ucbiejxOxu4PTYYqd20OdIPvACf_4MCZ0gIC9ZXCn9d9r9Rf9ZDBY_LHDplDbpI60iyXq3lLwL85Vx0c-l5A9IzUsTtJbuO0GXHgvnLk9Y3VXmh42CoGGjygQrot50lwUXsh8HKNdymIow=s2048" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhYVJKC7pzjkQ22NRq4pRiL0yBPeHALFrnZzXBAvlE4f5ucbiejxOxu4PTYYqd20OdIPvACf_4MCZ0gIC9ZXCn9d9r9Rf9ZDBY_LHDplDbpI60iyXq3lLwL85Vx0c-l5A9IzUsTtJbuO0GXHgvnLk9Y3VXmh42CoGGjygQrot50lwUXsh8HKNdymIow=s320" width="320" /></a></div><br />Tot nu toe - het boek is nog niet lang uit - kreeg ik nog niet bijzonder veel reacties. Dat de verkoop best goed gaat, weet ik al wel. Het blijft dus erg spannend wat mensen ervan vinden. Maar wat ik al binnen kreeg, was gelukkig heel positief.<p></p><p><i>Een heel aangename lay-out, erg leuk geschreven, veel herkenning, interessant, moedgevend, ... <br /></i>Deze zaken kreeg ik al te horen/lezen over mijn boek en dat doet me erg veel plezier.</p><p style="text-align: justify;">Gisteren verscheen er ook een leesverslag over mijn boek op de blog van <b>Tistje</b>. Wauw, wat een lof! Heel blij dat ook hij - een man met autisme die al over dit onderwerp blogt sinds 2008 - enthousiast is over mijn boek!! Zijn conclusie luidt als volgt: <b><i>'Over pubers met autisme' is volgens mij een uitzonderlijk boek geworden, dat zowel inspiratie biedt voor gezinnen als een uitgangspunt kan bieden voor gesprekken of uitleg over autisme. Een aanrader dat zeker een thema aansnijdt op een uniek positieve wijze.<span style="color: #444444; font-family: Quattrocento Sans, sans-serif;"><span style="background-color: #e8ddcb;">'</span></span></i></b></p><p><a href="https://tistje.com/2021/12/05/over-pubers-met-autisme/" target="_blank">HIER</a> kan je zijn volledige leesverslag doornemen.</p><p><br /></p><p>Alle info over het boek vind je nog steeds <a href="https://zoon-met-een-gebruiksaanwijzing.blogspot.com/p/boek-over-pubers-met-autisme.html" target="_blank">HIER</a>.</p>Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-54994499181770520262021-11-23T10:56:00.000+01:002021-11-23T10:56:13.972+01:00Enkele fragmenten uit mijn boek 'Over pubers met autisme'<p> Ja hoor, 'Over pubers met autisme' is inmiddels uit! *vreugdedansje*</p><p>Het boek is nu te koop bij de boekhandel. Meer info vind je op <a href="https://zoon-met-een-gebruiksaanwijzing.blogspot.com/p/boek-over-pubers-met-autisme.html" target="_blank">DEZE</a> pagina.</p><p><br /></p><p>Hierbij enkele fragmenten...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQzylZgIaGiQtE6r3q0tN1SWQp4GJmD0UNXdEO3XGvaj119sP8R6QuIF1Qvciy9pXXu9A9wY_pnpxlABhfPotxFqMvUaoHZE7D7bC89rrx1tMHkfURNNPEOFkgyzdoXtbKgPlq33r0-LE/s563/over+pubers+met+autisme+quote+1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="521" data-original-width="563" height="370" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQzylZgIaGiQtE6r3q0tN1SWQp4GJmD0UNXdEO3XGvaj119sP8R6QuIF1Qvciy9pXXu9A9wY_pnpxlABhfPotxFqMvUaoHZE7D7bC89rrx1tMHkfURNNPEOFkgyzdoXtbKgPlq33r0-LE/w400-h370/over+pubers+met+autisme+quote+1.png" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcJpWZiPoezxkkA9Hji992K975j5Ekxx9rNuQ04NzcAoZdom6Ab3px3rmf5LfpAW-ZtW1kTxPw03tFugZ6KO5YyIV3rpPkyvDRXKnuoF-cKkvkw0jwUd19risnqd7fzAP69Q66iW5CDrU/s510/over+pubers+met+autisme+quote+2.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="359" data-original-width="510" height="281" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcJpWZiPoezxkkA9Hji992K975j5Ekxx9rNuQ04NzcAoZdom6Ab3px3rmf5LfpAW-ZtW1kTxPw03tFugZ6KO5YyIV3rpPkyvDRXKnuoF-cKkvkw0jwUd19risnqd7fzAP69Q66iW5CDrU/w400-h281/over+pubers+met+autisme+quote+2.png" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCB_d_QGx-pj6WGwlf4AVsq_f6OeoPE5gtWmW0opDEfoBWy682z31KJtsG8vlaLBn1wR01oHBwbCoSZDyceVyYQ1cMpQmLWEzJPv4HC6Exdh_ShJn27t6lBKcuoKPmVYv6ZVbF8g6FNKw/s500/over+pubers+met+autisme+quote+3.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="426" data-original-width="500" height="341" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCB_d_QGx-pj6WGwlf4AVsq_f6OeoPE5gtWmW0opDEfoBWy682z31KJtsG8vlaLBn1wR01oHBwbCoSZDyceVyYQ1cMpQmLWEzJPv4HC6Exdh_ShJn27t6lBKcuoKPmVYv6ZVbF8g6FNKw/w400-h341/over+pubers+met+autisme+quote+3.png" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisiCkbCxmKxbF23yFzvphReXjm7KFR_jbEgv5Yf_LD9coYiCSUMDsN6v6yeCTVxE_iGZa_8bnDKb0awi1og4ifpQR3jnhbbjNUdwPdyjKUeCsPPta2CggHNrljWy5CuQhrIETey9wGm1I/s533/over+pubers+met+autisme+quote+4.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="453" data-original-width="533" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisiCkbCxmKxbF23yFzvphReXjm7KFR_jbEgv5Yf_LD9coYiCSUMDsN6v6yeCTVxE_iGZa_8bnDKb0awi1og4ifpQR3jnhbbjNUdwPdyjKUeCsPPta2CggHNrljWy5CuQhrIETey9wGm1I/w400-h340/over+pubers+met+autisme+quote+4.png" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsgARX6BfA8wiPZF0fNWJUJ05XseNr3DkfZNkDkhCdxbfaokd5-wyDu9V9IvO4pJTNGfd-X1EAY2rtn3W70TE4Ssx2SFR73XLiyJfQusU3vdkSzEMRZ4UnL1tkR1yMriFy-eijXlXFU7I/s523/over+pubers+met+autisme+quote+5.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="422" data-original-width="523" height="323" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsgARX6BfA8wiPZF0fNWJUJ05XseNr3DkfZNkDkhCdxbfaokd5-wyDu9V9IvO4pJTNGfd-X1EAY2rtn3W70TE4Ssx2SFR73XLiyJfQusU3vdkSzEMRZ4UnL1tkR1yMriFy-eijXlXFU7I/w400-h323/over+pubers+met+autisme+quote+5.png" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvXRnynvAvlCdLAkJ4JI6DKLqeGJb2gyxTz4YrigmgA1KA2GUS-axXHaGlra2UIkQx0w5ANuvVFhmci3OdDBFjvgpvAeZabZnwzmtXNvfT4zQMDXZ7njU3OufSwkg7Am9hugncigttVXg/s719/over+pubers+met+autisme+quote+6.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="521" data-original-width="719" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvXRnynvAvlCdLAkJ4JI6DKLqeGJb2gyxTz4YrigmgA1KA2GUS-axXHaGlra2UIkQx0w5ANuvVFhmci3OdDBFjvgpvAeZabZnwzmtXNvfT4zQMDXZ7njU3OufSwkg7Am9hugncigttVXg/w400-h290/over+pubers+met+autisme+quote+6.png" width="400" /></a></div>Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-35811496824827393142021-11-05T20:28:00.000+01:002021-11-05T20:28:34.744+01:00Vers van de pers (of toch bijna): Over pubers met autisme<p>EINDELIJK is het zover en kan ik jullie met veel enthousiasme mijn nieuwe boek voorstellen! 'Over pubers met autisme' komt later deze maand nog uit en kan vanaf nu al gereserveerd worden.<br /></p><p>Ik begon eind 2019 al te werken aan dit boek en plande toen een reeks interviews in met ouders van pubers met autisme, zowel jongens als meisjes en met leeftijden tussen 11 en 18 jaar. Het werden heel openhartige, mooie gesprekken waarin moeders en vaders vaak met een lach én een traan en vooral met een grote portie liefde vertelden over hun kind(eren). <br />Ik voel me nog steeds vereerd door het vertrouwen dat ze in me stelden om hun verhaal te mogen optekenen.</p><p>Het laatste - twaalfde - gesprek vond plaats in februari 2020, nog net voor de coronacrisis in alle hevigheid losbrak. Dat zorgde ervoor dat gelukkig alle gesprekken nog face to face konden doorgaan.</p><p>Toen ik aan dit boek begon wist ik meteen met zekerheid dat ik ervaringsverhalen heel belangrijk vond, maar dat ik ook graag méér dan dat in het boek wou verwerken. Lezers moesten niet enkel herkenbaarheid vinden, maar zeker ook veel informatie en tips. Hoe ik dat juist zou vormgeven, wist ik toen nog niet.</p><p>Uiteindelijk ging ik aan de hand van wat er in de verhalen ter sprake kwam ten rade bij een heleboel deskundigen die me soms algemeen over autisme en vaak ook bijzonder specifiek uitleg en tips konden bezorgen aangaande hun vakgebied. Ook daar voel ik bijzonder veel dankbaarheid voor de bereidwilligheid, openheid en de tijd die al deze mensen aan mijn project hebben gespendeerd. <br />Ten tijde van deze gesprekken zaten we volop in de coronacrisis en vielen we van de ene lockdown in de andere. De nood aan face to face gesprekken was hierbij gelukkig iets minder groot, waardoor de contacten via mail, telefoon en via het computerscherm konden verlopen. Minder persoonlijk, maar gelukkig ook doeltreffend. Alle gesprekken werden door mij uitgeschreven en uitgebreid gecontroleerd en zo nodig bijgeschaafd tot alle partijen zich er helemaal goed bij voelden.</p><p>De personen die ik sprak komen uit heel wat verschillende hoeken. Ik som ze hier even op, in volgorde zoals ze in het boek voorkomen:</p><p></p><ul style="text-align: left;"><li><b>Pascale Bruynseels</b><br />Auticoach en gezinsbegeleider bij Be(e) Positive en auteur van ‘ASS van dichtbij’</li><li><b>dr. Hans Hellemans</b><br />Kinder- en jeugdpsychiater bij referentiecentrum autismespectrumstoornissen ZNA UKJA</li><li><b>Kobe Vanroy</b><br />Educatief medewerker bij Sterkmakers in autisme en auteur van verschillende publicaties en boeken over autisme, waaronder de Autisme Centraal Methodiek</li><li><b>dr. Jeroen Dewinter<br /></b>Klinisch psycholoog en senior wetenschappelijk onderzoeker bij GGzE Centrum Kinder- en jeugdpsychiatrie, Eindhoven & Tranzo, Tilburg University<br />(deed onderzoek naar autisme, seksualiteit en relaties)</li><li><b>André Parren<br /></b>Pedagoog - auteur - lesgever - ervaringsdeskundige bij Grip op gamen en Parents of play en auteur van ‘Grip op gamen’<br /></li><li><b>dr. Els Blijd-Hoogewys</b><br />Klinisch psycholoog en psychotherapeut bij Inter-Psy, Groningen, autisme-expert met specialisatie in autisme bij meisjes en vrouwen en auteur van verschillende publicaties en boeken over autisme</li><li><b>Steven, Ann, Maarten en Ilse<br /></b>Thuisbegeleiders bij autisme begeleidingsdienst Het Raster</li><li><b>Davinia Vandevelde</b><br />Ergotherapeut in het behandelteam autisme van CAR Ter Eecken en auteur van ‘Hoog tijd voor tijd’</li><li><b>Anneline Dewulf<br /></b>Zorgcoach bij De Passer, buitengewoon secundair onderwijs voor leerlingen met autisme</li><li><b>Caroline Sweerts</b><br />Medewerker bij kenniscentrum eet- en gewichtsproblemen Eetexpert</li><li><b>Carine Moens</b><br />Consulent bij Sporten zonder drempels / Sport Vlaanderen</li><li><b>Jeroen Van Dyck</b><br />Trainer bij auti-voetbalclub U-nited</li><li><b>Ann Steenebruggen<br /></b>Verantwoordelijke en trainer bij judoclub Special Team Spirit</li><li><b>Eden Loyens, Jolien Bellefroid en Marthe Jans</b><br />Diversiteitsmedewerkers van Chirojeugd Vlaanderen</li><li><b>Dimi Van Mol</b><br />Hoofdanimator bij Jonass (jongeren met een autismespectrumstoornis)</li><li><b>Eline Vermeulen</b><br />Medewerker bij Transgender Infopunt</li><li><b>Johan Ceulemans</b><br />Gezins- en contextbegeleider bij autisme begeleidingsdienst Het Raster</li><li><b>dr. Veerle Ross<br /></b>Coördinator master mobiliteitswetenschappen aan Universiteit Hasselt – Instituut voor mobiliteit (IMOB)</li><li><b>Valérie Van Hees<br /></b>Coördinator bij Steunpunt Inclusief Hoger Onderwijs (SIHO) en auteur van ‘Geprikkeld om te weten, studeren met autisme’</li><li><b>Inge De Croock<br /></b>Bedrijfsconsulent bij VDAB met zelf een autismespectrumstoornis</li></ul><p></p><p>Ze gaven me allemaal bijzonder waardevolle informatie en tips, gericht op ouders en begeleiders van jongeren met autisme. Ook ikzelf - als moeder van een puberzoon van 15 met autisme - stak er nog veel van op en ik ben ervan overtuigd dat iedereen die met pubers met autisme in aanraking komt hieruit nog heel wat bruikbare tips kan halen.</p><p>Hoog tijd om nu ook het boek zelf voor te stellen!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPflBDOX81UNfapH9-KSWtJQwW7ghGZ6Ff8N9OuLYuILxnd0njE8TsWhLSIF8uvW77-mGvtCdIz8bUKlF1qKVGxKyPd2tvlQ2o6JDQrp6wdRJUqlaLxBFAWhnWbP2448-wP2A9KU_E7Vk/s1207/20211022_210722.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1207" data-original-width="857" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPflBDOX81UNfapH9-KSWtJQwW7ghGZ6Ff8N9OuLYuILxnd0njE8TsWhLSIF8uvW77-mGvtCdIz8bUKlF1qKVGxKyPd2tvlQ2o6JDQrp6wdRJUqlaLxBFAWhnWbP2448-wP2A9KU_E7Vk/w284-h400/20211022_210722.jpg" width="284" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><b>FLAPTEKST:</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><p class="MsoNormal" style="text-align: left;">De puberteit: je lichaam verandert zienderogen, de hormonen
gieren door je lijf, je ouders zijn
stiekem nog wel leuk maar doen vaak ook erg vervelend, je zelfbeeld en zelfvertrouwen
worden dagelijks op de proef gesteld, ... Een bijzondere periode waar je als
jongere én als ouder van zo'n puberexemplaar mee geconfronteerd wordt.</p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: left;">Wat dan als je als jongere ook autisme hebt en niet altijd
even goed om kan met veranderingen, andere mensen meestal maar ingewikkeld
vindt en als voor jou ook zonder die gekke puberteit erbij het leven vaak best
verwarrend is?</p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: left;">In dit boek bundelde Eva Van der Linden de verhalen van
verschillende ouders van pubers met autisme. Vanuit hun eigen ervaringen
vertellen ze openhartig over het leven met hun kind. Struikelblokken en
moeilijkheden worden niet uit de weg gegaan en ook warme, ontroerende,
'spring-uit-je-vel-van-trots' momenten komen volop aan bod. </p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: left;">De verhalen werden aangevuld met tal van interessante tips
en informatie van deskundigen uit heel wat verschillende hoeken. School, gamen,
omgaan met tijd en plannen, het gezinsleven, hygiëne, eetproblemen, pestgedrag,
relaties en seksualiteit, genderidentiteit, verschillen tussen jongens en
meisjes, vriendschappen, communicatie, sociale media, hobby's, leren
autorijden, verder studeren, solliciteren, ... Alle relevante onderwerpen worden
op een heldere, positieve manier belicht en aangevuld met concrete, toepasbare
tips.</p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: left;"><b>Een boek boordevol
herkenning, informatie en waardevolle tips voor ouders en begeleiders van een
puber met autisme!<o:p></o:p></b></p></div><br /><p>Wil je het boek graag alvast reserveren? Dat kan!<br /><br />Via deze websites is dit o.a. mogelijk (& er zijn er vast nog meer!)<br /></p><ul style="text-align: left;"><li><a href="https://www.graviant.nl/over-pubers-met-autisme.html" target="_blank">Graviant Uitgeverij</a></li><li><a href="https://www.standaardboekhandel.be/p/over-pubers-met-autisme-9789492593580" target="_blank">Standaard Boekhandel</a></li><li><a href="https://www.bol.com/be/nl/p/over-pubers-met-autisme/9300000062914806/?bltgh=hHkCRGdlut3Qo7EdbbhAYw.2_9.10.ProductTitle" target="_blank">Bol België</a></li><li><a href="https://www.bol.com/nl/nl/p/over-pubers-met-autisme/9300000062914806/?bltgh=hHkCRGdlut3Qo7EdbbhAYw.2_9.10.ProductTitle" target="_blank">Bol Nederland</a></li><li><a href="https://www.bruna.nl/boeken/over-pubers-met-autisme-9789492593580" target="_blank">Bruna</a></li><li><a href="https://www.bookspot.be/boeken/over-pubers-met-autisme-9789492593580" target="_blank">Bookspot België</a></li><li><a href="https://www.bookspot.nl/boeken/over-pubers-met-autisme-9789492593580" target="_blank">Bookspot Nederland</a><br /></li></ul><div>Ik hou jullie verder op de hoogte! Het is inmiddels mijn zevende boek, maar dat maakt het zeker niet minder SPANNEND!!!!</div><p></p>Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-64039669062280995592020-07-02T16:43:00.001+02:002020-07-02T16:43:09.564+02:00Korte bespreking 'Gewoon een beetje anders dan de rest' in Autisme MagazineOok in het Nederlandse <i>Autisme Magazine</i> verscheen onlangs een korte bespreking van mijn boek. En uiteraard doet het me deugd dat ook zij het boek aanraden!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-ipgtkIOuIpc-UQ1x9neEd3M7vA4GoZL6tCvi61MWoPlgUIDd6WNsibjTVwW_VyoHV3lGaxqW3mUS5PKZt0nmOQ1DrrmFtKcEYqxk7iUdkHJElx3JDaLfv5IL1y5jokvLRvRhRhiHT3c/s1600/20200702_160909.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1172" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-ipgtkIOuIpc-UQ1x9neEd3M7vA4GoZL6tCvi61MWoPlgUIDd6WNsibjTVwW_VyoHV3lGaxqW3mUS5PKZt0nmOQ1DrrmFtKcEYqxk7iUdkHJElx3JDaLfv5IL1y5jokvLRvRhRhiHT3c/s400/20200702_160909.jpg" width="292" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi54IIQRMvrhmT2U7rk_JNnoKTkl-VrOaenv3g3v8sdN77c0w8XV_Udal7BSodVEF9zLR8lCm5QWsmqBzdnWNihPXq3l7MCDRWrEH5s2XsWPoV8vA5fZoyuYKX-XeL69VIxkBX7Ncs0nqM/s1600/20200702_160933.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1310" data-original-width="1600" height="522" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi54IIQRMvrhmT2U7rk_JNnoKTkl-VrOaenv3g3v8sdN77c0w8XV_Udal7BSodVEF9zLR8lCm5QWsmqBzdnWNihPXq3l7MCDRWrEH5s2XsWPoV8vA5fZoyuYKX-XeL69VIxkBX7Ncs0nqM/s640/20200702_160933.jpg" width="640" /></a></div>
<br />Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-80857964284632563312020-07-02T16:38:00.001+02:002020-07-02T16:38:30.551+02:00Bespreking 'Gewoon een beetje anders dan de rest' in Sterk in Autisme<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIhVUowNT-4oEpNKv8qKm7X_jW9xd9nU5O-Ub2U7hCqwO0qIpDFj77_OarIEk7H3H9YGuVWtmPFW_weozwc0T8JaAlZbjuHj2JCg-7UM7rbxjWezIClDzZSCx_LaKiaiNl65ZqLOBuwa4/s1600/20200611_174224.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1105" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIhVUowNT-4oEpNKv8qKm7X_jW9xd9nU5O-Ub2U7hCqwO0qIpDFj77_OarIEk7H3H9YGuVWtmPFW_weozwc0T8JaAlZbjuHj2JCg-7UM7rbxjWezIClDzZSCx_LaKiaiNl65ZqLOBuwa4/s400/20200611_174224.jpg" width="275" /></a></div>
<br />
In <i>Sterk! in Autisme</i>, het tweemaandelijks magazine van Autisme Centraal verscheen een bespreking van mijn boek <i>Gewoon een beetje anders dan de rest</i>. En nog meer dan dat: ze bieden het boek nu ook aan in hun <a href="https://www.autismecentraal.com/public/shop-next.asp?lang=NL&pid=0&cat=1&ID=187" target="_blank">webshop</a>. Joepie!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXGHR45e2yzP_Drccf0TO1i-YGeT6FzoRU3TnLVu89xw_qdQ-u387eVQJwa8BK0zKeRDQn9BbpXa06azf162Vm9cwub2471PxcazDskBCKwuzhx5-DL0ygYrtQA30z7-gjK0jTldkQ4Mw/s1600/20200611_174244.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1240" data-original-width="1600" height="494" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXGHR45e2yzP_Drccf0TO1i-YGeT6FzoRU3TnLVu89xw_qdQ-u387eVQJwa8BK0zKeRDQn9BbpXa06azf162Vm9cwub2471PxcazDskBCKwuzhx5-DL0ygYrtQA30z7-gjK0jTldkQ4Mw/s640/20200611_174244.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipstBDhgLYB0g1dzIAAOM-diBjlau2SLf5XJkodzkrhC-oYUrudmkznuggTqNA-8oU7ycurLNIv2DERsqRVLRXTCUVDyCpRFyy3A50TfDFxzpYwA4ZJqxMimrUed5nqSWZU06i9l_tJe8/s1600/20200611_174253.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1018" data-original-width="1600" height="404" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipstBDhgLYB0g1dzIAAOM-diBjlau2SLf5XJkodzkrhC-oYUrudmkznuggTqNA-8oU7ycurLNIv2DERsqRVLRXTCUVDyCpRFyy3A50TfDFxzpYwA4ZJqxMimrUed5nqSWZU06i9l_tJe8/s640/20200611_174253.jpg" width="640" /></a></div>
<br />Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-57384525555818340292020-05-21T11:51:00.004+02:002020-05-21T11:51:45.882+02:00Mini-boekvoorstelling (online) van Gewoon een beetje anders dan de restHelaas kon mijn boekvoorstelling in maart omwille van de coronacrisis niet doorgaan.<br />
Ik besloot om niet langer te wachten en alvast een mini-voorstelling online te zetten. Veel kijkplezier!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/FpeDgFpTASw/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/FpeDgFpTASw?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-14732489223131521832020-03-03T17:38:00.001+01:002020-03-03T17:57:14.076+01:00Kinderboek over autisme: Gewoon een beetje anders dan de restHet is inmiddels even geleden dat ik hier wat heb gepost. Dat betekent echter niet dat ik heb stilgezeten! Eind januari kwam mijn boek <i>Gewoon een beetje anders dan de rest</i> uit, een kinderboek over autisme.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq7N70HsP4D7_h9WJNqXpHWGNhNRndYYCcZC6-p32CxzXf-5enRYuTv09BowJFkIn386BicwRpzseUu4aQrQvGFpY28FlmZPKNTfhnwapMS6PDriBD1LOsSMaUzY6VJMooxr_JWsQdaas/s1600/cover.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="597" data-original-width="576" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq7N70HsP4D7_h9WJNqXpHWGNhNRndYYCcZC6-p32CxzXf-5enRYuTv09BowJFkIn386BicwRpzseUu4aQrQvGFpY28FlmZPKNTfhnwapMS6PDriBD1LOsSMaUzY6VJMooxr_JWsQdaas/s320/cover.png" width="308" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Het is - net zoals mijn vorige boek <i>Vic heeft een tic</i> - een 'samenleesboek' dat een kind samen met een volwassene uitnodigt om samen aan de slag te gaan. Wil je meer weten? Klik dan <a href="https://zoon-met-een-gebruiksaanwijzing.blogspot.com/p/boek-gewoon-een-beetje-anders-dan-de.html" target="_blank">HIER</a>.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Vorige week verscheen er in Gazet van Antwerpen en Het Nieuwsblad een interview naar aanleiding van het boek:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzNqJC55fnBoauDO2Gu7BD8ujYFFoAOXKsT97GAOMnUU95nLh-CB031dbyu3CZ71UWF50isNA8E8Y5BExfRVSXYMWCx_fhYLzSugHXYbeN8mwRubKU-TviM9wKj8JCoi74aR_SKzsSvxo/s1600/85227331_839853986480512_8796017331999342592_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="812" data-original-width="1080" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzNqJC55fnBoauDO2Gu7BD8ujYFFoAOXKsT97GAOMnUU95nLh-CB031dbyu3CZ71UWF50isNA8E8Y5BExfRVSXYMWCx_fhYLzSugHXYbeN8mwRubKU-TviM9wKj8JCoi74aR_SKzsSvxo/s640/85227331_839853986480512_8796017331999342592_n.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Daarbij wil ik graag nog even vermelden dat het uiteraard niet zo is dat de meeste mensen met autisme hoogbegaafd zijn. Laten we dat zinnetje maar even journalistieke vrijheid of iets dergelijks noemen. Een beetje jammer wel natuurlijk, aangezien het net gaat over misverstanden de wereld uit helpen. Nu ja...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Inmiddels werk ik volop aan een boek voor ouders van pubers met autisme. Mijn oudste (de zoon met gebruiksaanwijzing) wordt binnenkort 14... Ik kan er dus stilaan over meespreken!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>De boekvoorstelling van <i>Gewoon een beetje anders dan de rest </i>vindt plaats op zaterdag 21 maart om 18 uur in Standaard Boekhandel Mortsel. Iedereen is van harte welkom!</b></div>
Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-1720588292653794262018-08-23T17:54:00.000+02:002018-08-24T09:55:55.289+02:00Foute PokémonkaartPokémonkaarten... Al geruime tijd spelen ze binnen ons gezin een bijzonder belangrijke rol.<br />
<br />
Komen onze jongens in de buurt van een speelgoedwinkel, dan kunnen ze daar onmogelijk voorbij lopen zonder even langs het rek met de Pokémonkaarten te gaan. Hun zakgeld wordt frequent tot op de cent nageteld om zich ervan te vergewissen hoeveel pakjes kaarten ze ermee kunnen kopen en staan er kaarten in de aanbieding dan lopen ze helemaal over van enthousiasme. De vloer van hun kamers - en bij uitbreiding ook de rest van ons huis - ligt voortdurend bezaaid met kaarten, een boekje met de allermooiste en -sterkste exemplaren wordt altijd overal mee naartoe gesleept en keer op keer weer uitgebreid bewonderd en besproken.<br />
<br />
Vooral onze oudste is vollédig in de ban van zijn favoriete kaarten. Waar de jongste zich al eens luidop durft af te vragen hoe lang zijn interesse nog zal aanhouden (om daags nadien alweer met een nieuw pakje thuis te komen), is de oudste er helemaal van overtuigd dat zijn liefde voor Pokémonkaarten nooit zal uitdoven. Hij kent ze allemaal bij naam, memoriseert feilloos hun eigenschappen en kan zijn geluk niet op wanneer hij een sterke kaart in handen krijgt die hij nog niet in zijn bezit had.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZknki6LMcXzON41X9h-Wl5KxRdeQxEmGiC6N5sIJ_1_rFDLb-0XZO7BsYNhU_qWDrh9AjpBd2I9v2L3bpPBBOrEc91rdLUWOyIN_Ced6uJUnaAQUWKtC81Z0-rsMoizwoFeqWL9Yuop8/s1600/457707419.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="400" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZknki6LMcXzON41X9h-Wl5KxRdeQxEmGiC6N5sIJ_1_rFDLb-0XZO7BsYNhU_qWDrh9AjpBd2I9v2L3bpPBBOrEc91rdLUWOyIN_Ced6uJUnaAQUWKtC81Z0-rsMoizwoFeqWL9Yuop8/s320/457707419.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Toen hij niet zo lang geleden twaalf werd kreeg hij een eigen smartphone. Al snel ging hij op zoek naar leuke app'jes en het duurde - uiteraard - niet lang voor hij de zoekterm 'Pokémon' ingaf. Een hele nieuwe wereld ging voor hem open toen bleek dat hij in slechts enkele stappen zijn eigen kaarten kon ontwerpen. Een eigen foto, een naam die hij zelf mag verzinnen, eigenschappen die hij volledig naar zijn hand zet, ... Fantastisch! De ene na de andere kaart ontstond uit zijn eindeloze 'Pokémon-fantasie' en wat was hij toch trots op zijn zelfgemaakte kaarten!<br />
<br />
Toen zijn twee jaar jongere nichtje onlangs een dag op bezoek was, duurde het dan ook niet lang voor hij de ene na de andere zelfgemaakte kaart uitgebreid aan haar toonde en met haar besprak. Bewonderend keek ze toe.<br />
<br />
Wat ik al van ver zag aankomen, verraste hem zichtbaar: met sprankelende ogen vroeg ze hem of ze ook een kaart mocht maken. Haar eigen Pokémonkaart, ze zag het meteen helemaal zitten. Aangemoedigd door onze jongste, zat ze niet veel later met de smartphone in haar handen vrolijk te ontwerpen.<br />
<br />
Wat ze in haar enthousiasme niet opmerkte, was het sombere, ietwat paniekerige gezicht van haar grote neef. Plichtbewust beantwoordde die elke vraag die ze stelde en hielp hij haar de kaart te maken die ze met veel plezier uit haar fantasie liet ontstaan. Ik zag van op een afstand hoe hij steeds ongemakkelijker naast haar zat en boven zijn ogen verscheen een diepe frons.<br />
<br />
Toen hij me niet veel later apart nam, was ik daar dan ook helemaal niet verbaasd over. 'Moet die kaart nu op mijn smartphone blijven staan?' fluisterde hij zo stil mogelijk in mijn oor. 'Ik heb ze niet zelf gemaakt. Ik wil niet dat ze op mijn smartphone staat.' De wanhoop stond in zijn ogen te lezen. Dat ik ze wel zou afdrukken en dat hij ze daarna mocht verwijderen, legde ik hem rustig uit. Enigszins gerustgesteld, maar toch nog met de nodige spanning in zijn lichaam keerde hij terug naar zijn nichtje. Eén blik op het scherm was voldoende om hem weer helemaal te laten verstijven. Met een vertwijfelde blik kwam hij meteen weer schoorvoetend naar me toe. 'Ze gebruikt een foto waar wij alle drie op staan. Maar dat kan niet. Er bestaan geen kaarten waarop drie Pokémon even belangrijk zijn. Ik wil die Pokémon niet zijn. Ik wil niet dat ze deze foto gebruikt.' Ik zag hoe de tranen in zijn ogen stonden.<br />
<br />
Nog voor ik wat kon antwoorden, keerde hij terug naar haar. 'Kijk, zo kan je je eigen gezicht op de kaart zetten, zonder ons erbij,' probeerde hij subtiel. Knap van hem. Zoiets was hem enkele jaren voordien vast niet gelukt. Zijn fijne poging haar kaart enigszins 'aanvaardbaar' te maken, viel helaas in dovemansoren. Geamuseerd maakte ze hem duidelijk dat ze het juist leuk vond dat ze allemaal samen op de foto én dus ook op de kaart stonden. LEUK, hoe kan ze dit nu LEUK vinden? Ik zag het hem denken, maar hij zei niets. Nogmaals kwam hij bij mij checken of hij de kaart meteen van zijn smartphone zou mogen verwijderen van zodra ik ze afgedrukt had. En zo gebeurde het dan ook.<br />
<br />
Toen ze trots haar eigen kaart aan hem toonde zag ik hoe alles in hem tegen wrong en het hem moeite kostte zelfs maar naar de kaart te kijken. Maar hij deed het. Pas toen hij zich er na afloop van haar bezoek kon van verzekeren dat ze ook haar 'o zo foute kaart' had meegenomen, viel de spanning volledig van hem af.<br />
<br />
Mijn bewondering voor zijn subtiliteit zindert nog steeds na.<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<i><span style="font-size: x-small;">(gepost met toelating van zoonlief)</span></i>Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-60264003698631929922018-08-10T19:59:00.002+02:002018-08-23T17:41:21.823+02:00Verkeerde zwembroek<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTDDh6jzGgpW4ybafg0kMJAqMzoqy7ICevDTdu-Tl_0ac9LaldFvJeqxSm7MQCLdeZFz7BFFY9CvVoh0VGruV5RIxiyaTEmkoC6KuSn7KoAGZYCetoTXXq7aBHxQJEiuLD1ithziyxpZQ/s1600/6dcb3b475389ed381b12e170ced7eba7+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="650" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTDDh6jzGgpW4ybafg0kMJAqMzoqy7ICevDTdu-Tl_0ac9LaldFvJeqxSm7MQCLdeZFz7BFFY9CvVoh0VGruV5RIxiyaTEmkoC6KuSn7KoAGZYCetoTXXq7aBHxQJEiuLD1ithziyxpZQ/s400/6dcb3b475389ed381b12e170ced7eba7+%25281%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
Eindelijk, onze welverdiende vakantie. Elf dagen op een Grieks eiland, heerlijk genieten. Dat de eerste dagen best stresserend zijn voor zoonlief, dat weten we. Al valt dat tegenwoordig reuze mee. Naarmate hij wat ouder wordt – twaalf ondertussen – past hij zich steeds vlotter aan aan nieuwe situaties. En al verblijven we op een eiland waar we nooit eerder waren, helemaal nieuw is het hele concept niet. We verblijven namelijk voor de vierde keer op rij in een Grieks all-in hotel. De ‘gang van zaken’ is gelijkaardig en zoonlief is bijgevolg meteen in zijn nopjes in ons hotel. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Op enkele mini-crisisjes na loopt het allemaal verdacht soepel. Tot de derde dag van ons verblijf aanbreekt. Na een deugddoend ontbijt op een veel te warm terras, kijken we met zijn vieren enorm uit naar een frisse duik in het zwembad. Heerlijk, dat koele water! De twee broers hebben hun zwembrillen en snorkels bij en duiken dat het een lieve lust is. Wat mooi om ze zo bezig te zien, zeker als je je bedenkt dat de oudste vorig jaar nog niet kon zwemmen. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Na een uurtje dolle pret vraag ik me terloops luidop af of de jongste grote broers zwembroek niet aan heeft. Kan gebeuren, ze hebben immers allebei dezelfde maat. Geschrokken laat de oudste letterlijk alles vallen waarmee hij bezig is. Hij werpt een blik op de betreffende zwembroek en zijn eerder nog zo vrolijke snoetje verandert in een donkere, boze donderwolk. Ik onderdruk de neiging om met mijn ogen te rollen. Waarom, waarom, waarom moest ik dit per se luidop zeggen? Het ging net allemaal zo goed. Aan zijn bedrukte gezicht te zien is het geen bui die zomaar even zal overwaaien. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
‘Doe die zwembroek uit,’ bijt hij de jongste toe, terwijl die onder water speelt met een snorkel tussen zijn lippen geklemd. Wanneer hij terug boven komt, ziet hij pal voor zich een boze broer die nogmaals van hem eist zijn zwembroek uit te trekken, ditmaal nog veel dwingender. Zich helemaal van geen kwaad bewust en duidelijk niet van plan zich zijn waterpret te laten ontnemen, kijkt hij zijn broer slechts een tel vragend aan en duikt hij weer onder water. Wanneer hij terug boven komt, ontwijkt hij meteen vakkundig grote broers hand die op weg is naar zijn hoofd. Ik leg hem uit wat er aan de hand is en vraag hem of hij niet even zijn zwembroek wil gaan verwisselen. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Dat het zo leuk is en dat hij in het water wil blijven en geen zin heeft om naar onze hotelkamer te gaan. Hij zegt het me met grote onschuldige ogen en ik begrijp ook helemaal dat hij dit niet wil. Een verkeerde zwembroek, waarom is dat zo’n drama? Met mijn autibril op begrijp ik het probleem, anderzijds vind ik het toch weer o zo veel gedoe voor iets o zo banaals. </div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj95FHSEaZkMq2uC_6bidDR19esA65PpTFtLyFSCQw_O1t7YtutYTF92IhMVmrNmTrxWclREPRPotaMjJFk1j1bNesl1na6W6l5e6Fke3alr1NQywey42aaSbVhbb9CTWDxaSg82dzruUg/s1600/kisspng-swimsuit-trunks-swimming-clip-art-kid-beach-5ac31918aeadc2.5212579715227353847155.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="900" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj95FHSEaZkMq2uC_6bidDR19esA65PpTFtLyFSCQw_O1t7YtutYTF92IhMVmrNmTrxWclREPRPotaMjJFk1j1bNesl1na6W6l5e6Fke3alr1NQywey42aaSbVhbb9CTWDxaSg82dzruUg/s200/kisspng-swimsuit-trunks-swimming-clip-art-kid-beach-5ac31918aeadc2.5212579715227353847155.jpg" width="200" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ondertussen staat grote broer te briesen aan de rand van het zwembad. ‘Geef mij de deurkaart, nu! Ik ga een andere zwembroek voor hem halen.’ Zijn toon bevalt me niets, maar ik besluit er niets over te zeggen en geef hem zonder morren de deurkaart van onze kamer mee. Dat hij zelf het initiatief neemt om iets aan zijn probleem te doen kan ik immers alleen maar aanmoedigen. Van ver zie ik hem enkele minuten later al weer komen aandraven, de zwembroek van broerlief demonstratief in zijn handen geklemd. In een poging de situatie te redden manen manlief en ik onze jongste aan uit het water te komen. Na enige aarzeling doet hij braaf wat we hem vragen. Met een diepe zucht probeert hij – in een handdoek gewikkeld zodat niemand zijn edele delen zou zien – zijn natte zwembroek uit te trekken. Dat gaat moeizaam en na enkele tellen knoeien houdt hij het voor bekeken. ‘Het lukt niet, iedereen kan mij zien en ik ben naar hier gekomen om leuk te zwemmen! Als broer zo gemeen tegen mij doet, vind ik bovendien niet dat ik daar naar moet luisteren.’ </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ik begrijp hem, helemaal. Ik begrijp ook dat de oudste het moeilijk heeft en dat daar schijnbaar een snelle oplossing voor is. Anderzijds weet ik dat naar zijn gevoel de situatie zodanig is geëscaleerd dat hij zich daar niet meteen zal over zetten. Ik leg de oudste uit dat ik begrijp dat dit belangrijk voor hem is, maar dat ik ook begrip heb voor zijn broers reactie en geen zin heb hem te verplichten zijn zwembroek te verwisselen. Ik vertel hem dat hij volgende keer zijn eigen zwembroek weer terug heeft en dat ik er mee op zal letten dat zoiets voortaan niet meer gebeurt. Terwijl ik mijn woorden uitspreek wringt mijn hele gevoel tegen en besef ik dat dit hem absoluut niet kan troosten. Ik voel me een slechte moeder.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Zoonlief laat me verbazend genoeg geduldig uitspreken. ’Oké,’ zegt hij verdacht rustig en met een verbeten ondertoon, ‘vanaf nu is mijn lievelingszwembroek van hem. Maar dan gaan we straks wel een nieuwe voor mij kopen.’ Hij richt zijn blik op mij zonder echt in mijn ogen te kijken. Paniek en verwarring overheersen in zijn hele houding.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
De komende minuten spendeert hij zittend op de vloer. Alle spullen die van hem zijn en die hij binnen handbereik heeft, gooit hij een voor een in het rond nadat hij ze eerst bijna heeft vernield. Nooit meer gaat hij in het zwembad, beweert hij, nooit meer. Zijn bui houdt nog meer dan een uur aan.<br />
<br />
De volgende dag – in het zwembad, met zijn favoriete zwembroek aan - verklaart hij me met veel zelfinzicht schaapachtig dat hij het zichzelf toch altijd zo moeilijk maakt wanneer hij overprikkeld is. Wat een knappe kerel heb ik toch.<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"><i>(gepost met toelating van zoonlief)</i></span></div>
Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-90539217874897807022018-05-11T14:54:00.000+02:002018-05-11T14:58:29.558+02:00Inleefsessie Autisme - artikel in het VVA MagazineOnlangs werd ik door de Vlaamse Vereniging Autisme (VVA) uitgenodigd om nog eens een inleefsessie autisme bij te wonen en er een artikel over te schrijven. Daar moest ik niet lang over nadenken. Ik maakte daarvoor - jaren geleden ondertussen - al twee inleefsessies mee en vond dat absoluut de moeite waard. Mijn ervaringen lees je in het artikel hieronder! (niet duidelijk leesbaar? klik dan op de foto om de tekst te kunnen lezen)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7rGtK75139nWbnDoHZ_-_3Re2nPfYsCsPnMmNM5rASeV8qD5dvaQDu2mMC5YXkOCoqlP8L3ycLgoo7_wq_4litMXLx0wYyXpEFMSIOa_jdPcpSvssevnxSSgpm4m6xF84p2KO-ziPcn8/s1600/20180511_144448.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1155" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7rGtK75139nWbnDoHZ_-_3Re2nPfYsCsPnMmNM5rASeV8qD5dvaQDu2mMC5YXkOCoqlP8L3ycLgoo7_wq_4litMXLx0wYyXpEFMSIOa_jdPcpSvssevnxSSgpm4m6xF84p2KO-ziPcn8/s640/20180511_144448.jpg" width="462" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmcFzWQJP8rv_30F-Ox8pZp0HZDCKJGp6F649BXars7Lu8TPWOuaqAD3sQ4Ds-TcxomPpOV_HY8c8rczyO67XS5A7CYvS9g7SBnsxmHbAS7Me1dXGQgD6RZQfRJU4aX_A3ZgPhfmOqze0/s1600/20180511_144548.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1118" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmcFzWQJP8rv_30F-Ox8pZp0HZDCKJGp6F649BXars7Lu8TPWOuaqAD3sQ4Ds-TcxomPpOV_HY8c8rczyO67XS5A7CYvS9g7SBnsxmHbAS7Me1dXGQgD6RZQfRJU4aX_A3ZgPhfmOqze0/s640/20180511_144548.jpg" width="446" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYpd6RokUC-ijNXFZQRLBBtXQFKn7iEE_lg1JYeORKI6-F4uNIDhsiuIAcjDKsyTpou8ohmij8FQKM8l4t4JNZGD3cUopW-NDhqhDucoBSeP5QpBQXTC7wuOZKWMRqpazBNj0J6giH-lM/s1600/20180511_144613.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1106" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYpd6RokUC-ijNXFZQRLBBtXQFKn7iEE_lg1JYeORKI6-F4uNIDhsiuIAcjDKsyTpou8ohmij8FQKM8l4t4JNZGD3cUopW-NDhqhDucoBSeP5QpBQXTC7wuOZKWMRqpazBNj0J6giH-lM/s640/20180511_144613.jpg" width="442" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY9BkeghPk-5wcoWVK1B4-0GyNN0q8k2dhZBc_dlAF8o2t-BwrqqYmlQH2nwljFX9PtgN6pBIfvG2-nu6OQ0dsSKw-u2v1ptPcbSlQl2bjiQgun85fwS8qctb-FGOBpW3yTxtCdoA007g/s1600/20180511_144657.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1142" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY9BkeghPk-5wcoWVK1B4-0GyNN0q8k2dhZBc_dlAF8o2t-BwrqqYmlQH2nwljFX9PtgN6pBIfvG2-nu6OQ0dsSKw-u2v1ptPcbSlQl2bjiQgun85fwS8qctb-FGOBpW3yTxtCdoA007g/s640/20180511_144657.jpg" width="456" /></a></div>
<br />Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-34029263371404222012018-04-03T14:05:00.000+02:002018-04-03T14:05:18.461+02:00Interview over autisme op Radio 1 - HautekietGisteren - 2 april - was het Wereld Autisme Dag, een dag waarop we nog nét iets meer stilstaan bij bewustwording over en begrip voor autisme. Fijn dus dat er ook in de media eens stilgestaan wordt bij autisme en wat dat écht inhoudt voor de mensen die het hebben en hun omgeving. Op Radio 1 (Vlaanderen) nam Jan Hautekiet het onderwerp vandaag op in zijn ochtendprogramma.<br />
<br />
Via <a href="http://radioplus.be/#/radio1/herbeluister/fc04e72f-4fb6-11e5-8f7e-00163edf48dd/c8e1eb7d-3715-11e8-94b7-02b7b76bf47f/" target="_blank">DEZE LINK</a> kan je alles herbeluisteren. Van minuut 7 tot 40 gaat het over autisme. Je kan de tijdsbalk onderaan verschuiven.<br />
<br />
Ik werd voor dit programma zelf ook opgebeld om te vertellen over een inleefsessie van de VVA en natuurlijk ook een beetje over mijn zoon. Hier vind je het stukje waar ik aan het woord ben:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/u3RpPkGCaD0/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/u3RpPkGCaD0?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-12290203278592496412018-01-07T19:35:00.000+01:002018-01-07T19:35:07.757+01:00Nieuwjaarsbrief<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAHvPCdbQbD159M3JJOWZt-n_z_wSwPxZ5oJPz9l7xEF15CJuP5fQ6nCKyZT5vPtnLganD35FNKbQ_c8Dxb2fNFbaGMJW1CFpqE7Q_3W6_C4OlaamEY4tZx8SJUDlix4kNPclXicHcpFs/s1600/nieuwjaarsbrief+voorlezen.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="283" data-original-width="283" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAHvPCdbQbD159M3JJOWZt-n_z_wSwPxZ5oJPz9l7xEF15CJuP5fQ6nCKyZT5vPtnLganD35FNKbQ_c8Dxb2fNFbaGMJW1CFpqE7Q_3W6_C4OlaamEY4tZx8SJUDlix4kNPclXicHcpFs/s200/nieuwjaarsbrief+voorlezen.png" width="200" /></a></div>
<br />
Toen hij jaren geleden voor het eerst een nieuwjaarsbrief mocht voorlezen - echt zélf lezen - ging dat op zijn zachtst gezegd heel moeizaam. Lezen was niet zijn grootste kwaliteit, voor een publiek staan nog veel minder. Toen ik als souffleur ter hulp schoot was hij dankbaar, maar achteraf gezien toch ook weer niet. Hij wou zijn brief immers zélf lezen. Alleen, hij durfde niet... En toen hij het dan toch probeerde was het zó zacht dat niemand hem hoorde.<br />
<br />
Jaar na jaar ging het beter. Hij leerde beter lezen en hij durfde stapje per stapje zijn stem iets meer te gebruiken. Vorig jaar keek hij zelfs voor het eerst zijn publiek aan en las hij met een glimlach op zijn gezicht.<br />
<br />
Dit jaar mocht ik zijn brieven absoluut niet op voorhand lezen. Dat moest ik hem plechtig beloven vooraleer ik ze in handen kreeg om ze ergens veilig op te bergen. Wat hij me wél al wou vertellen, was dat hij samen met een klasgenoot de tekst van een van de brieven zélf had gemaakt.<br />
<br />
En dan kwam het moment waarop hij zijn brief zou lezen. Zonder enig teken van zenuwen en met luide, duidelijke stem las hij zijn tekst voor. Hij stond zelfzeker, met rechte rug en las met een levendige intonatie. De tekst was fantastisch, geschreven door een elf- en twaalfjarige... amper te geloven.<br />
<br />
Jubelend over zijn prestatie nam ik zijn brief aan. Hij glom van trots. 'Hebben jullie die tekst echt zélf geschreven? Zo knap!' jubelde ik verder. Verbaasd keek hij me aan en lichtjes ontstemd fronste hij zijn wenkbrauwen: 'Mama, ik héb die tekst niet geschreven;' beet hij me toe met de intonatie van een geërgerde puber, 'ik heb hem getypt.' Juist is juist.Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-19950878870121332162018-01-03T11:22:00.000+01:002018-01-03T11:41:36.687+01:00TraanNa een drukke dag zak ik vermoeid weg in de sofa onder een dekentje. De jongste licht het dekentje op en vlijt zich gezellig tegen me aan. We zetten de televisie aan en worden meteen gezogen in een reality programma. Verstand op nul, even helemaal ontspannen.<br />
<br />
De oudste zet zich bij ons neer, op een afstandje. Hij drapeert een ander dekentje over zich heen en aait de zachte stof onophoudelijk. Met grote ogen kijkt hij van het scherm naar mij en terug. Hij vuurt de ene vraag na de andere op me af. 'Waarom doen die mensen dat? Wat is dat blauwe ding daar op de achtergrond? Wat gaan ze hierna doen?' Veel vragen waarop ik eigenlijk niet kan antwoorden, veel vragen waarop ik nu even niet wil antwoorden. Maar ik doe het toch, om de lieve vrede. Het is nu net zo gezellig.<br />
<br />
Even krijg ik de kans me terug in het programma te verdiepen. Even geen vragen meer. We zijn er getuige van hoe een man een vrouw ten huwelijk vraagt. De jongste vlijt zich nog wat dichter tegen me aan. Hij glimlacht. Mijn ogen worden waterig en een traan rolt over mijn wang.<br />
<br />
De oudste ademt in om zijn zoveelste vraag aan me te stellen, maar nog voor hij zijn eerste woord kan uitspreken stokt zijn adem. Hij kijkt me verdwaasd aan. 'Waarom komt er ineens een traan uit jouw oog?' vraagt hij stomverbaasd. Zijn naïeve verwondering en objectieve verwoording doen me glimlachen.<br />
<br />
Nu kan hij helemaal niet meer volgen. Huil ik of lach ik? Ben ik droef of ben ik blij? De jongste kijkt grote broer op zijn beurt verbaasd aan. 'Zie je dat nu echt niet? Die mensen gaan trouwen en dat is ro-man-tisch. Van romantische dingen kun je traantjes krijgen.'<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Pj7wCSiRlqKx35DLPAqWyqV_7KL3uqRftU3Khf_5PehPcPSShcvyjz-1w8J4hDxMjGcyHkg1-KCw1ecnLkSHYF6cmWGAkKUNkjfap8BHNWhg_Y5kxalZXL39qka6RtwTuzpwJ_V4vYI/s1600/traan.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><br /></a>Ik aanschouw de mooie interactie tussen mijn prachtige zonen en word helemaal warm vanbinnen. Ik glimlach en mijn ogen worden weer een beetje vochtig. Van trots kun je tenslotte ook traantjes krijgen...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj92hTntZYq978MQjV5Rt_spB1z9e2HBrd_okS6P0tTVCdbtzIrmM81DnlSs0xANeVsXBm_7ujRVNrCl7bS_5jVHZiJEJlHBRfPFSRb14l-W1nQOVx4wl87L6Z-iJeqpT9qdmF1da8JV8g/s1600/traan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj92hTntZYq978MQjV5Rt_spB1z9e2HBrd_okS6P0tTVCdbtzIrmM81DnlSs0xANeVsXBm_7ujRVNrCl7bS_5jVHZiJEJlHBRfPFSRb14l-W1nQOVx4wl87L6Z-iJeqpT9qdmF1da8JV8g/s200/traan.jpg" width="200" /></a></div>
<br />Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-21001356851790446242017-10-25T21:33:00.001+02:002017-10-25T21:33:10.433+02:00Mondelinge toets<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXnZZGwy4mQno0JJkMgaRpeZmOXmOz4u_q-sgtCBGzdOxf5ZKxiCuzryJTHmFDZLraLtWvC1pSXs-Gw6sGUfVnTHqU8N7dO7g0hCs2CtJ8asVnrF3ipThyphenhyphenRjf2oFxPG8NzK0937JaWPEQ/s1600/frans.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="173" data-original-width="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXnZZGwy4mQno0JJkMgaRpeZmOXmOz4u_q-sgtCBGzdOxf5ZKxiCuzryJTHmFDZLraLtWvC1pSXs-Gw6sGUfVnTHqU8N7dO7g0hCs2CtJ8asVnrF3ipThyphenhyphenRjf2oFxPG8NzK0937JaWPEQ/s1600/frans.JPG" /></a></div>
<br />
'Had je nu vandaag toets van Frans?' vraag ik de zoon wanneer hij nog niet lang thuis is, maar wel net lang genoeg om een vraag op hem te kunnen afvuren. 'Hmm, ik... ik weet het niet. Euh, toets? Euh...', stamelt hij terwijl de verbazing in zijn ogen groeit.<br />
<br />
Bewust koos ik voor een ja-nee-vraag. Duidelijk, ondubbelzinnig. Daarna kan ik meer vragen stellen, niet te veel tegelijk, geen te grote woordenvloed, maar net genoeg om te weten te komen hoe het ging. Maar zo ver kom ik nu dus niet. Zelfs mijn simpele ja-nee-vraag zorgt ditmaal voor verwarring.<br />
<br />
'Je moest toch Frans oefenen en ik dacht dat je daar vandaag toets van had?' probeer ik nog eens. 'Ja, ik weet het niet goed,' zegt hij op zijn beurt, 'het was mondeling. En de juf had op voorhand wel iets gezegd van mondeling. Maar ik weet het niet goed... ja, ik kan dat niet goed uitleggen. Ik weet niet of het dan een toets was,' ratelen de woorden uit zijn mond. Ik mag absoluut niet ratelen, dan denderen alle woorden door elkaar in zijn hoofd. Als hij het doet, moet ik elk woord gehoord en begrepen hebben, en wel van de eerste keer.<br />
<br />
'Dus je had een mondelinge toets?' vat ik zijn woorden samen. Weer die vragende blik. 'Een mondelinge toets?' zegt hij me na, alsof de woorden zo beter doordringen. 'Een mondelinge toets', herhaalt hij nogmaals, ditmaal minder vragend. 'Als jij dat zo noemt dan zal het wel zo zijn zeker?' klinkt het plots ietwat geërgerd, 'Een toets is om te schrijven, een mondelinge toets ken ik niet.'<br />
<br />
Wanneer ik hem klaar en duidelijk uitleg dat een toets wel degelijk ook mondeling kan zijn, zie ik stilaan de puzzelstukjes op hun plaats vallen. 'Ik had dus inderdaad een toets van Frans vandaag,' besluit hij. 'En ja, het ging heel goed,' anticipeert hij meteen op mijn volgende vraag. Wat een kanjer!Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-76223478790611400302017-06-08T21:39:00.001+02:002017-06-08T21:39:03.639+02:00Recensie 'Vic heeft een tic' in 'Sterk in autisme!'<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6WCcawlhS5xK0qg8MQUfTm3p7zcMhSFQggb5pyYn9M0GES6ouIpv_Pzshi5SWdmCuh7JFMYfiXt0w8Cx7nLKhbTNepBajrk7q3mlvCuWRUaqwL4OufRROiv9qRixnonbyEuMhq1YhAcE/s1600/Sterk+in+autisme+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6WCcawlhS5xK0qg8MQUfTm3p7zcMhSFQggb5pyYn9M0GES6ouIpv_Pzshi5SWdmCuh7JFMYfiXt0w8Cx7nLKhbTNepBajrk7q3mlvCuWRUaqwL4OufRROiv9qRixnonbyEuMhq1YhAcE/s400/Sterk+in+autisme+2.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7bL583d3ZaMTQ6RaTH2DcJG8VCj0ybM7L2GlReU43HLcmsFY9GugR3c3ahq4nCUVHQ5L9JxZxU48ZjSxeaYpbA-X8hqPc9GVWEtaeG2p4cysV0Ywp06dLIWInMUW4OhpYqxRZvlaBWVA/s1600/Sterk+in+autisme+-+deel+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="893" data-original-width="1600" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7bL583d3ZaMTQ6RaTH2DcJG8VCj0ybM7L2GlReU43HLcmsFY9GugR3c3ahq4nCUVHQ5L9JxZxU48ZjSxeaYpbA-X8hqPc9GVWEtaeG2p4cysV0Ywp06dLIWInMUW4OhpYqxRZvlaBWVA/s640/Sterk+in+autisme+-+deel+1.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4p6O7kEqWxT2DJIGlMvGTISFM63YarPuZqnDy6rRF12M2O4OcL2-u-AySPnRK2scq-l2k75JLvgS7B4yiwSzJDtGeETe9uNR04NJig-sODIPzxNRfkG8baFvkEzWwMWjgUqx4fIHNjWs/s1600/Sterk+in+autisme+-+deel+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1581" data-original-width="1600" height="632" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4p6O7kEqWxT2DJIGlMvGTISFM63YarPuZqnDy6rRF12M2O4OcL2-u-AySPnRK2scq-l2k75JLvgS7B4yiwSzJDtGeETe9uNR04NJig-sODIPzxNRfkG8baFvkEzWwMWjgUqx4fIHNjWs/s640/Sterk+in+autisme+-+deel+2.jpg" width="640" /></a></div>
<br />Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-71660624772718841022017-06-07T14:12:00.000+02:002017-06-07T15:03:20.086+02:00Interview op Radio 2 en in 'Deze Week' naar aanleiding van Europese Tourettedag<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzp7628MSxJaaE7uScoZQXCIvFKrMbVoIzBByQxJaPw4ml2J0lSwwER4Zj9usM4kuZWvHLgJcWXKE7FOW4cQg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMp5v3eL4f9_tcQPtsIPvRYMCyiHZoPhYrMtYI0ONFPiIdeHsXw7Z6F5hcQJnfigJGDoEEEgEPh427Y6tsr8-SY4D2-BjN-3BqdbLq61RR5Rt3XaH4PCFJYTdGUAgdB0M8hnkRs_GpL1w/s1600/tourette.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="1200" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMp5v3eL4f9_tcQPtsIPvRYMCyiHZoPhYrMtYI0ONFPiIdeHsXw7Z6F5hcQJnfigJGDoEEEgEPh427Y6tsr8-SY4D2-BjN-3BqdbLq61RR5Rt3XaH4PCFJYTdGUAgdB0M8hnkRs_GpL1w/s400/tourette.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZAOzP4Q4omUHcsTPdZnydh2NSZT_GUgGsEo68_P2ILFF59nbACN6X7tl-ivGi4JuOj0MrEUNw-1F5S5lFkmybDuD1r7VkE0RkXNvGXgAo9GKDuiw3axqxP3V7JJOazbMU8ELl300NNlI/s1600/Deze+Week.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1228" data-original-width="1297" height="605" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZAOzP4Q4omUHcsTPdZnydh2NSZT_GUgGsEo68_P2ILFF59nbACN6X7tl-ivGi4JuOj0MrEUNw-1F5S5lFkmybDuD1r7VkE0RkXNvGXgAo9GKDuiw3axqxP3V7JJOazbMU8ELl300NNlI/s640/Deze+Week.png" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-10647190838288991992017-05-09T21:23:00.000+02:002017-05-09T21:29:18.102+02:00Recensie 'Vic heeft een tic' in het Tourette Magazine<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1xBMc-5WWbpIMDOFCl1b57bnyBRBe0cC97h8elmcJpMz6TcMXM24TB9v7lOCR5tfQ4jGUp_5D1qVeTz2F5aigjyRgCMBkccs_IiUDnR13fmyXD1sQad85k7N7OLgaz101BY5VY168liE/s1600/recensie+stichting+gilles+de+la+tourette.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1xBMc-5WWbpIMDOFCl1b57bnyBRBe0cC97h8elmcJpMz6TcMXM24TB9v7lOCR5tfQ4jGUp_5D1qVeTz2F5aigjyRgCMBkccs_IiUDnR13fmyXD1sQad85k7N7OLgaz101BY5VY168liE/s640/recensie+stichting+gilles+de+la+tourette.png" width="416" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Hieronder zie je de tekst een beetje leesbaarder... ;)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhklFKUSh0zKlAlyMqhQh6TgeWsjGxzP6VAchYP8hykwJ01wseXB1BL4DYkCr7y5oFBbqpc-T5DBvK3xPC7jIsV2SSHM88Q9uf8U6sAwf5YFow7yJIQ_ybOXwH0StHxqb-sFfPhtVT0mWA/s1600/recensie+stichting+gilles+de+la+tourette+1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhklFKUSh0zKlAlyMqhQh6TgeWsjGxzP6VAchYP8hykwJ01wseXB1BL4DYkCr7y5oFBbqpc-T5DBvK3xPC7jIsV2SSHM88Q9uf8U6sAwf5YFow7yJIQ_ybOXwH0StHxqb-sFfPhtVT0mWA/s640/recensie+stichting+gilles+de+la+tourette+1.png" width="329" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY-bcA3nXbMe4ky534CG8WxC7NhVMG1Hxrr3YIMgYe3Y9RgmS6Zyn49S8fLX1bHBTWkYfNf9-hcgNE5bV_19bTgw2PBjFC0btIEfGLFrAnjQq4O5-FbLQdQMJg2RQTAoAlo_FwvcZu-SE/s1600/recensie+stichting+gilles+de+la+tourette+2.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY-bcA3nXbMe4ky534CG8WxC7NhVMG1Hxrr3YIMgYe3Y9RgmS6Zyn49S8fLX1bHBTWkYfNf9-hcgNE5bV_19bTgw2PBjFC0btIEfGLFrAnjQq4O5-FbLQdQMJg2RQTAoAlo_FwvcZu-SE/s640/recensie+stichting+gilles+de+la+tourette+2.png" width="386" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-34292188991851048562017-03-22T20:40:00.000+01:002017-03-22T20:40:35.340+01:00Zoveel je wilIedere woensdag is zoonlief trouw op post om een van zijn favoriete hobby's uit te voeren: programmeren. Veilig achter het scherm, met een vertrouwd toetsenbord aan zijn vingers en vooral niet te veel contact met de andere kinderen. Zo heeft hij het graag; daarvan geniet hij.<br />
<br />
Ditmaal mogen de ouders het laatste halfuur komen kijken. Benieuwd en ook best trots op wat hij ondertussen al kan, staan kleine broer en ik het laatste nieuwe spelletje van de zoon te bewonderen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRkcHQ0psegJHElP1Ei4h2zg8fHkbHwIWdygmV4qchC42ncTkzuc4xZ_iEs-R79W0Xcfq1ITS1DHMxb6C-CD_AF_6AzErcrELnxPzhura3_oMRoJEwP09dkHxO4-IJwrSBrK9z1NsOHYo/s1600/hp-computer-on-off-56a6f9e85f9b58b7d0e5cc8b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="125" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRkcHQ0psegJHElP1Ei4h2zg8fHkbHwIWdygmV4qchC42ncTkzuc4xZ_iEs-R79W0Xcfq1ITS1DHMxb6C-CD_AF_6AzErcrELnxPzhura3_oMRoJEwP09dkHxO4-IJwrSBrK9z1NsOHYo/s200/hp-computer-on-off-56a6f9e85f9b58b7d0e5cc8b.jpg" width="200" /></a></div>
<br />
Een van zijn medeprogrammeerdertjes heeft wat te vieren: hij komt langs met een groot plateau vol lekkers, om te trakteren voor zijn verjaardag. Ik zie vanuit mijn ooghoek hoe ieder kind netjes één stukje cake en één snoepje neemt. Dan komt de jongen langs bij mijn zoon. Ik zie hem vertwijfeld kijken naar al dat zoets dat hem vrolijk toelacht. Amper hoorbaar en zonder hem aan te kijken richt hij zich tot de jarige: "Hoeveel mag ik er nemen?" Schijnbaar gezegend met een prima gehoor, antwoordt de jongen nonchalant: "O, zoveel je wil'<br />
<br />
Zoonlief neemt een stukje cake, dan neemt hij een snoepje... en nog een... en dan nog een... Hij neemt rustig de tijd om te kiezen. Ze zien er tenslotte allemaal zo lekker uit en hij mag beslist geen foute keuze maken. Dan neemt hij er nog een... en... dan maan ik hem aan te stoppen. De jongen haalt opgelucht adem.<br />
<br />
Hij deelt verder uit en ik zie opnieuw ieder kind netjes één stuk cake en één snoepje nemen, zonder aarzelen, zonder iets te vragen. Zomaar uit het niets begrijpen ze een ongeschreven code, die zoonlief onmogelijk kan begrijpen.<br />
<br />
Niet veel later richt hij zich dan ook fluisterend tot mij. "Ik wist niet hoeveel ik er mocht nemen. Dat was helemaal niet duidelijk." Zijn zorgen verdwijnen al snel als sneeuw voor de zon als meteen daarna snoepje na snoepje in zijn mond verdwijnt. En ik kan niet anders dan hem schattig vinden, mijn bijna-elfjarige lieve, unieke bink.Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3906095165425780901.post-83483506713308895912017-02-14T18:41:00.000+01:002017-02-14T18:41:43.051+01:00ZiekHet bed en de bank waren mijn beste vrienden de afgelopen week. Een stevige buikgriep had me geveld en hield me enkele dagen in haar greep. Ook toen ik weer op de been was, voelde ik dat nu en dan een rustmoment zeker niet overbodig was.<div>
<br />Ik lag dus op de bank om even bij te tanken. Zoonlief keek me aan. Verbaasd. Streng en met een vleugje ergernis in zijn stem sprak hij me toe, veel te luid voor wat mijn vermoeide hoofd eigenlijk kon verwerken. Waarom ik daar lag... ik was toch niet meer ziek?!</div>
<div>
<br />Mijn beurt om verwonderd te reageren. "Niet meer ziek? Jawel hoor, toch nog wel een beetje", probeerde ik de situatie voor hem te verduidelijken.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ontzet richtte zoonlief zich weer tot mij. Hoe kon het dat ik nog ziek was? Maakte ik hem maar wat wijs misschien? Ik had tenslotte mijn pyjama niet meer aan...</div>
Evahttp://www.blogger.com/profile/03241690746048531654noreply@blogger.com0