Buitengewoon

En plots overviel het me weer... dat gevoel van intense dankbaarheid. Dankbaar dat er een school bestaat waarin mijn zoon zichzelf kan zijn, waarin hij écht kan leren, volgens zijn eigen capaciteiten, waarin geluisterd wordt naar ouders én naar kinderen... Dankbaar dat buitengewoon onderwijs bestaat. Kunnen leren in een omgeving waar niet elke seconde een of andere prikkel je aandacht (én je energie) wegslorpt, kunnen ontwikkelen volgens je eigen mogelijkheden en tempo met zorg en begrip van mensen die ervoor zijn opgeleid en daar meestal met hart en ziel voor hebben gekozen. Wat een verademing, wat een cadeau. Ik ben er absoluut van overtuigd dat zoonlief niet hetzelfde kind zou zijn zonder de afgelopen twee superjaren in het buitengewoon onderwijs. En ja hoor, ook wij als ouders hebben er ooit wel eens anders tegenover gestaan. Alles behalve dat soort onderwijs. Het was ons laatste redmiddel, iets wat we eigenlijk helemaal niet wilden voor ons kind. Want buitengewoon onderwijs... is dat niet voor domme kinderen? En voor gezinnen 'met een hoek af'? Wel, onze zoon is erg pienter, hoogbegaafd zelfs, en hij komt uit een - al zeg ik het zelf - heel normaal gezin. Toch zijn wij er ondertussen rotsvast van overtuigd: buitengewoon onderwijs is een absolute zegen voor hem. Hij evolueert met rasse schreden, crasht niet langer wanneer hij thuis komt van school, benut zijn capaciteiten en al zijn talenten ten volle, leert vrienden maken en sociale regels toepassen, mag creatief zijn op elk gebied én mag bovenal helemaal zichzelf zijn. Is dat niet buitengewoon?

Reacties

  1. Zo herkenbaar...
    Na 2 jaar bijzonder onderwijs was mijn zoon rijp voor het gewoon onderwijs... ( volgens de school en clb). Ze hadden gelijk als het over de leerstof ging.
    Maar hij verdwaalde in de sociale contacten, kon zijn klasgenoten niet begrijpen, had steeds vaker huil en drift buien... Wenste zich op de duur dood.

    Tegen alle advies in... Hij kon een leerstof toch aan!? Hebben we besloten om hem terug over te laten stappen naar het buitengewoon onderwijs. Heel gek dat het nog tijdens d laatste Weken van het schooljaar moest gebeuren. Maar ik kreeg er een zoon voor in de plaats die zich begrepen voelde.

    Vandaag kennisgemaakt met zijn klastitularis van het volgende schooljaar. En ik heb een zoon die de dagen aftelt tot hij weer naar school mag.

    Zo fijn dat hij weet dat hij zichzelf kan en mag zijn. En er wordt ook duidelijk gewerkt rond sociale vaardigheden! We kijken er naar uit!

    Rien De Vry

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts