Letterlijk tot op de letter

Spelling is niet zoonliefs sterkste kant. Verschillende regeltjes begrijpen lukt hem best, ze regel per regel toepassen vormt ook niet echt een probleem, maar dicteer hem enkele woorden in een andere context en hij lijkt al het geleerde plots weer helemaal vergeten te zijn.

Als huiswerk dicteer ik hem ditmaal een reeks opgegeven woorden die hij in een overzichtelijk schema van de juf bij de correcte spellingsregel moet typen. Hij doet het fantastisch goed en ook sneller dan ik van hem gewend ben. Deze keer geen gerol met het muiswieltje, geen gestaar naar de prentjes in het schema, geen gejammer over minuten die hij liever aan een of ander computerspel zou spenderen.

"Flauwe", dicteer ik hem het volgende woord uit de reeks. Over AU en OU bestaat helaas geen regel, maar om hem toch wat houvast te geven bood de juf hem een verzameling veelvoorkomende AU-woorden aan. Woorden die niet in de lijst staan, worden volgens deze 'regel' hoogstwaarschijnlijk met OU geschreven. "Flauwe", zeg ik nogmaals terwijl zoonlief nauwgezet zijn schema bestudeert. "Aha," zegt hij gedecideerd, "dat is een woord met OU want 'flauwe' staat niet in de lijst." Met gefronste wenkbrauwen kijk ik hem aan. Ik wijs naar zijn schema en nog voor ik wat kan zeggen, spreekt hij me belerend toe: "Nee mama, daar staat 'flauw'. 'Flauw' is met AU, maar 'flauwe' staat niet in het schema dus dan schrijf je het met OU."