Uniformsokken


Het is vrijdagavond en de krokusvakantie is net begonnen. Zoonlief is dolgelukkig dat hij de komende week niet naar school moet. Er staan hem enkele leuke logeerpartijtjes bij de grootouders te wachten en het vooruitzicht even te kunnen uitrusten van de afgelopen drukke schoolweken doet hem zichbaar goed.

Ik stop hem onder in bed net zoals het hoort volgens alle stapjes van zijn 'bedtijd-routine' en als afsluiter geef ik hem nog een dikke knuffel én een kus, want die hoort er natuurlijk ook bij. Ik zeg netjes drie keer - niet meer en niet minder - 'dada' en ik vertrek naar beneden. 'Mamaaaa!' hoor ik zijn stem nog voor ik helemaal beneden ben. 'Ik heb koude voeten... Mag ik sokjes aan in bed?' Ik tover het enige paar sokken dat nog in zijn kast ligt tevoorschijn en reik het hem aan. 'Ik kan niet goed zien welke sokken het juist zijn; mag het grote licht even aan?' vraagt hij nieuwsgierig. Ik knip het licht aan - hem hierover in het ongewisse laten zou hem immers gegarandeerd zijn nachtrust kosten - en ik zie hem aandachtig naar de sokken kijken. Boven zijn ogen vormt er zich een kleine frons en met een enigzins bezorgde blik kijkt hij van de sokken naar mij en terug. 'Dit zijn uniformsokken... Moet ik dan morgen toch naar school?' vraagt hij me sip. Het kost me best wat overredingskracht om hem ervan te overtuigen dat hij ondanks de donkerblauwe sokken aan zijn voeten de volgende dag toch zal mogen thuis blijven.

Wanneer hij de volgende ochtend goed uitgerust met fonkelende ogen onze slaapkamer binnenkomt met de sokken nog steeds aan zijn voeten kan ik niet anders dan glimlachen.

Reacties

Populaire posts