Nieuwjaarsbrunch

We hebben ons net fris gewassen en aangekleed en hij zet zich zoals iedere ochtend in het gezelschap van al zijn knuffels op zijn plekje aan tafel.  'Oei, ik denk dat je je vergist', zeg ik glimlachend.  Zijn gezicht betrekt.  Ik heb hem net voor de derde keer het concept van oma en opa's nieuwjaarsbrunch uitgelegd: we eten niets thuis, sparen onze honger voor op het feestje en mogen daar uit heel veel lekkers alles kiezen waar we zin in hebben.  Ik vond het al vreemd dat hij er zo licht over ging.  Niet dat hij 's ochtends gewoonlijk een groot ontbijt naar binnen speelt, maar gewoonte is gewoonte en dus in zijn ogen heilig. 
'Ik wil vier boterhammen met choco eten', zegt hij dwingend.  'Nee liefje, ik heb je verteld dat we nu niets gaan eten en dat we...' 'Nee,' onderbreekt hij me streng, 'we gaan nu boterhammen eten!'  Ik zie zijn vertwijfelde blik en hoor paniek opkomen in zijn stem.  Een compromis dan maar.  Ik zet de broodzak op tafel en leg de broertjes uit dat ze ieder één sneetje brood of een korstje mogen eten, zonder beleg.  Hij is dol op korstjes, maar ditmaal stoot ik op een heleboel protest.  Uiteindelijk eet hij zijn sneetje brood, maar het mopperen houdt aan.  Ondertussen knabbelt kleine broer vrolijk zijn stukje brood op terwijl hij honderduit over zijn plannen voor op het nieuwjaarsfeestje vertelt.  'Ik wil niet naar het feestje.  Ik wil hier blijven', zegt zoonlief stuurs.  Hij zet het op een huilen. 
'Ik heb een goed idee,' zeg ik hoopvol, 'laten we onze eigen choco meenemen naar oma en opa.'  Het huilen stopt meteen en ik zie een fonkeling in zijn ogen verschijnen. 'Wanneer vertrekken we?  Ik wil zoooo graag naar het feestje!'

Reacties

  1. Hahaha herkenbaar, hoewel wij trouwens niet eens zouden proberen Elians ontbijt over te slaan! (Inderdaad, vanwege de routine, maar daarnaast ook omdat hij veel te weinig eet)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts